ข้อเสนอในการจัดทำดัชนีความก้าวหน้าของชาติ
เมื่อไม่นานมานี้ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมประชุมคณะกรรมการกำกับทิศทางแผนงาน
สนับสนุน
การขับเคลื่อนสังคมด้วยดัชนีความก้าวหน้าของชาติ ในฐานะกรรมการท่านหนึ่ง
ที่ได้รับเชิญจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) ซึ่งทำหน้าที่เป็น
เจ้าภาพในการขับเคลื่อนงานนี้
สสส.ได้รับการสนับสนุนจากรัฐให้พัฒนาตัวชี้วัด ซึ่งสามารถวัดความก้าวหน้าของ
ประเทศได้อย่างแท้จริง ซึ่งมากไปกว่าการวัดความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจโดยจีดีพีที่
อาจจะไม่ได้สะท้อนถึงมิติการกระจายรายได้ ไม่ได้สะท้อนถึงสวัสดิการสังคมที่มีให้แก่
ประชาชน ไม่ได้สะท้อนปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นจากการพัฒนาเศรษฐกิจ และไม่ได้บอก
ว่าสังคมมีความเป็นธรรมหรือเอื้ออาทรต่อกันหรือไม่
ผมเห็นด้วยกับแนวคิดนี้เป็นอย่างยิ่ง เป็นเวลานานหลายปีมาแล้วที่ผมได้เสนอแนะให้
มีการจัดทำดัชนีวัดความอยู่ดีมีสุข (National well being index) เพื่อกำกับการทำงานของประเทศ
ในทุกเรื่องและทุกหน่วยงาน เพื่อจะเห็นประเทศถูกขับเคลื่อนไปในทุกมิติอย่างแท้จริง ส่วนดัชนี
ความก้าวหน้าของชาตินั้น ผมได้เคยเสนอความเห็นในเรื่องนี้ไปแล้วครั้งหนึ่งในช่วงแรกที่สสส.
มีแนวคิดเรื่องนี้ออกมาผ่านทางบทความเรื่อง ?การจัดทำดัชนีความก้าวหน้าของประเทศ? ใน
หนังสือพิมพ์โกลบอลบิซิเนส ฉบับวันที่ 24-30 เมษายน 2552
ในการประชุมครั้งล่าสุดนั้น มีหลายประเด็นที่คณะกรรมการได้ร่วมอภิปรายกัน ผมคิด
ว่าอาจจะเป็นประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านหากผมได้มีโอกาสแบ่งปันเรื่องนี้ โดยมีหลายสิ่งที่ผมเห็น
ว่าคณะกรรมการชุดนี้ควรดำเนินการหากต้องการพัฒนาดัชนีความก้าวหน้าของชาติที่ใช้งาน
ได้อย่างแท้จริง อาทิ
การจัดทำเมทริกซ์เพื่อแสดงผู้มีส่วนได้เสียในมิติต่างๆ ให้ครบถ้วน
การพัฒนาดัชนีความก้าวหน้าของชาติเกี่ยวข้องกับหลายฝ่าย โดย สสส.ได้พยายาม
นำหน่วยงานที่สนใจและมีความห่วงใยในเรื่องนี้ หรือรับผิดชอบงานด้านที่เกี่ยวกับการจัดเก็บ
ข้อมูลสถิติ ข้อมูลการพัฒนา รวมทั้งนักวิชาการ เครือข่ายสื่อ และเครือข่ายภาคประชาสังคม
เข้ามาเกี่ยวข้อง รวมทั้งพยายามให้ประชาชนได้มีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็นในการสร้าง
ดัชนีนี้ด้วย ซึ่งเป็นแนวคิดที่ดีและผมเห็นด้วยกับแนวคิดนี้
อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่าการเลือกผู้มีส่วนได้เสียในลักษณะนี้อาจทำให้ได้กลุ่มผู้มีส่วน
ได้เสียไม่ครบถ้วน อาจมีกลุ่มที่ไม่สนใจในประเด็นนี้มากนัก แต่มีความเกี่ยวข้อง และไม่ได้เข้า
มาร่วม
ดังนั้น ผมคิดว่าควรมีการจัดระบบผู้มีส่วนร่วมให้เป็นระบบ โดยการจัดทำ ?เมทริกซ์
ผู้มีส่วนได้เสีย? หรือตารางไขว้สำหรับบรรจุรายชื่อผู้มีส่วนได้เสียที่มีลักษณะตรงกับประเด็น
ในมิติต่างๆ เช่น ภาคส่วนต่างๆ ประเด็นที่สนใจ (เช่น ความยากจนหรือสิ่งแวดล้อม สิทธิมนุษยชน
ฯลฯ) หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง พื้นที่ เป็นต้น (ดูตัวอย่างในตารางที่ 1) วิธีนี้จะทำให้เห็นภาพรวมของ
กลุ่มผู้มีส่วนได้เสียทั้งหมดและเห็นช่องโหว่ที่ยังขาด เพื่อจะสามารถนำกลุ่มคนต่างๆ เข้ามาร่วมกัน
ขับเคลื่อนงานนี้ได้อย่างเหมาะสม
ตารางที่ 1 ตัวอย่างเมทริกซ์ผู้มีส่วนได้เสีย
เมทริกซ์ผู้มีส่วนได้เสีย |
ภาคส่วนต่างๆ |
ภาคการเมือง |
ภาครัฐ |
ภาคเอกชน |
ภาควิชาการ |
ภาคประชาสังคม |
ฯลฯ |
ประเด็นที่สนใจ |
ความยากจน |
|
|
|
|
|
|
สิ่งแวดล้อม |
|
|
|
|
|
|
สิทธิมนุษยชน |
|
|
|
|
|
|
ประชาธิปไตย |
|
|
|
|
|
|
ฯลฯ |
|
|
|
|
|
|
การนำฝ่ายการเมืองเข้ามาร่วมกับคณะทำงานตั้งแต่เริ่มต้น
ผมเห็นว่าการทำงานของคณะกรรมการชุดนี้พยายามใช้ ?ยุทธการป่าล้อมเมือง? คือ
พยายามที่จะหว่านล้อมให้กลุ่มต่างๆ เข้ามามีส่วนร่วมมากที่สุด แต่ดูเหมือนจะละเลยกลุ่มที่สำคัญ
ไปนั่นคือ ฝ่ายการเมือง ซึ่งดูเหมือนจะถูกนำไปไว้ที่ชายขอบ ไม่ได้เกี่ยวข้องจนกว่างานจะสำเร็จ
แล้วนำไปเสนอให้ฝ่ายการเมืองพิจารณา ผมเห็นว่าวิธีการที่ดีกว่าคือ คณะทำงานนี้ควรนำฝ่าย
การเมืองเข้ามามีส่วนร่วมตั้งแต่ต้น เพื่อสร้างความเข้าใจให้แก่บุคลากรฝ่ายการเมือง เมื่อดัชนี
ความก้าวหน้าได้รับการพัฒนาแล้วเสร็จและนำไปใช้ในภาคปฏิบัติ ฝ่ายการเมืองจะได้มีความ
เข้าใจและขับเคลื่อนไปได้เต็มที่มากกว่า
การเชื่อมโยงกัน (Synchronization) ต้องมาจากทั้งบนลงล่างและล่างขึ้นบน
คณะกรรมการให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับการมีส่วนร่วมของประชาชน โดยเปิดโอกาส
ให้ประชาชนได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับกรอบแนวคิดและตัวชี้วัดที่แสดงถึงความก้าวหน้า
ของประเทศและเหมาะสมกับบริบทของไทย ไม่เพียงเท่านั้นผมเสนอว่าควรมีการจัดกระบวนการ
เชื่อมโยงจากล่างขึ้นบนและจากบนลงล่างให้มีความสมดุล โดยคณะทำงานควรเชื่อมโยงข้อมูล
จากคณะกรรมการและภาคีอื่นไปยังประชาชนมากขึ้น ซึ่งสามารถใช้เครื่องมือเทคโนโลยีสาร-
สนเทศที่มีอยู่เป็นสื่อกลาง เพื่อให้ทั้งสองฝ่ายเข้าถึงข้อมูลได้ระหว่างทางตลอดเวลา ทุกภาคี
สามารถเข้าถึง วิพากษ์วิจารณ์ได้ เสนอแนะได้ ซึ่งจะช่วยให้การทำงานได้ผลมากขึ้นและเร็วขึ้น
เป็นต้น
นอกจากนี้ผมคิดว่า การสร้างวาทกรรมบางประการให้เกิดความสนใจในสังคมนั้นเป็น
สิ่งที่จำเป็นเช่นกัน เนื่องจากหากคนไม่เข้าใจสิ่งดีที่คณะทำงานพยายามทำนั้น เขาอาจไม่ได้ให้
ความร่วมมืออย่างเต็มที่ การกระตุ้นความสนใจของสังคมสามารถทำได้ทันทีควบคู่ไปกับการวาง
กรอบและจัดทำดัชนี โดยไม่จำเป็นต้องรอจนดัชนีแล้วเสร็จ
ที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือ การผลักดันวาระการจัดทำดัชนีฯ ในช่วงเวลาที่เหมาะสม
กรอบเวลาในการขับเคลื่อนเป็นสิ่งสำคัญ ขณะนี้การเมืองอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ คณะกรรมการ
ต้องติดตามสถานการณ์ว่าช่วงเวลาใดที่เสนอดัชนีแล้วแผนงานจะถูกขับเคลื่อนมากสุด ซึ่งผมเชื่อ
ว่าเวลาจะมาถึงในอีกไม่ช้า
การประชุมที่ผ่านมาเป็นเพียงครั้งแรกเท่านั้น ยังต้องใช้เวลาอีกนานกว่าดัชนีนี้จะออกมา
เป็นรูปเป็นร่างได้ ผมหวังว่าสังคมไทยจะถูกขับเคลื่อนไปในทางที่ดีขึ้นอย่างต่อเนื่องผ่านภาคส่วน
ต่างๆ ที่เข้ามาร่วมในการกระบวนการจัดทำดัชนีวัดความก้าวหน้าแห่งชาติในครั้งนี้
ได้รับการตีพิมพ์จากหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ คอลัมน์การเมือง : ทัศนะวิจารณ์วันอังคารที่ : 15 กุมภาพันธ์ 2554
อ่านบทความเรื่องอื่นๆ
ข่าวประชาสัมพันธ์
หลักสูตรอื่น ๆ ประจำเดือน มีนาคม
 |
หลักสูตรการพูดในที่สาธารณะและเทคนิคการนำเสนอฯ...<Click> |
วันที่ 9-10 มีนาคม 2554 |
|
|
วันที่ 11 มีนาคม 2554 |
|
การมองภาพรวมหรือการบริหารงานอย่างเป็นองค์รวม...<Click> |
วันที่ 17 มีนาคม 2554 |
|
หลักสูตรการคิดเชิงกลยุทธ์ (Strategic Thinking )...<Click> |
วันที่ 18 มีนาคม 2554 |
ใบสมัคร...<คลิ๊กที่นี่>
More
about : Timebanksociety.com| drdancando.com|kriengsak.com |
น้ำมันปาล์มแสนตัน ทางแก้หรือยิ่งแย่
ราคาน้ำมันปาล์มมันแพงก็เพราะว่ามีเรื่องผิด
ปกติบางส่วนเข้ามาผสมอยู่ด้วย ผมใจเข้าว่ามีผู้ได้
ประโยชน์พอสมควรจากการที่ราคาน้ำมันปาล์มขึ้น สมมุติยกตัวอย่างง่ายๆว่าเราเป็นเจ้าถิ่นผู้ยิ่งใหญ่
ที่มีน้ำมันปาล์มอยู่แล้วเราสามารถนำไปกักตุนไว้
บ้างบางระดับ
เพื่อทำให้มันขาดตลาดบ้างบางส่วน
ผสมกับสภาพจริงด้วยหลายอย่างที่มีแนวโน้ม
เป็นเช่นนั้นอยู่แล้วที่จะไม่เพียงพอราคามันขึ้นอยู่ แล้วเรายังจะทำให้มันขึ้นไปอีกแล้วยังจะสามารถ
ได้ประโยชน์ส่วนต่างเยอะๆ คนนั้นก็จะรวยขึ้นมาได้
จากการที่เล่นกลจากสิ่งเหล่านี้ ...
|
