เพราะนักการเมืองเป็นกลุ่มคนที่มีส่วนได้ส่วนเสียกับการแก้ไขรัฐธรรมนูญ การที่มาตรา 313 ของรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2540 ระบุว่า ญัตติขอแก้ไขเพิ่มเติมต้องมาจากคณะรัฐมนตรี หรือจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร หรือจากทั้งสองสภา และการลงมติแก้ไขรัฐธรรมนูญเป็นอำนาจของทั้งสองสภา ดังนั้นการให้นักการเมืองมามีส่วนในการแก้ไขรัฐธรรมนูญ จึงไม่สามารถสร้างความมั่นใจได้ว่า รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่จะเกิดขึ้นนั้น เป็นรัฐธรรมนูญที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ของประชาชนหรือนักการเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่นายกฯได้รับการครหาว่า มีพฤติกรรมในการแทรกแซงและควบคุมรัฐสภา จึงไม่ควรอย่างยิ่งที่จะให้นักการเมืองมามีส่วนแก้รัฐธรรมนูญ

คำถามต่อมา คนกลางควรจะมีที่มาอย่างไร

คนกลางที่จะมาเป็นผู้ดำเนินการปฏิรูปการเมือง มิควรเป็นผู้ที่มาจากการคัดเลือกหรือการแต่งตั้งของรัฐบาลหรือรัฐสภา เนื่องจากสถาบันต่าง ๆ เหล่านี้มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความเป็นกลางและความน่าเชื่อถือ เหตุเพราะมีความเสี่ยงจากการแทรกแซงและครอบงำจากการเมือง เช่นเดียวกับข้อสงสัยที่มีต่อองค์กรอิสระต่าง ๆ ในปัจจุบัน

ดังนั้นคนกลางน่าจะมาจากสถาบันที่ประชาชนทั้งประเทศให้ความเคารพและเชื่อถือ คือการที่พระมหากษัตริย์พระราชทานคนกลางมาให้แก่ปวงชน เป็นคนกลางที่เป็นอิสระ ไม่ฝักใฝ่กับพรรคการเมืองใด และเป็นผู้ที่มีความตั้งใจจริงที่จะปฏิรูปการเมือง โดยไม่มีเจตนาที่จะเอื้อประโยชน์แก่คนกลุ่มใด