การประชุมสภาผู้แทนราษฎร สมัยสามัญทั่วไป เมื่อวันพุธที่ 4 พฤษภาคมที่ผ่านมา ได้มีวาระพิจารณาร่างพระราชบัญญัติงบประมาณรายจ่ายเพิ่มเติม ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2548 โดยผมได้ขอแปรญัตติในร่าง พ.ร.บ.ดังกล่าวใน 2 มาตราคือ มาตรา 4 ที่ขอตัดงบฯ 3 รายการออกทั้งหมด และมาตรา 6 ขอตัดนายกฯออกจากการรักษาการตามพ.ร.บ.นี้

ในมาตรา 4 ผมได้ขอให้ตัดงบประมาณ 3 รายการออกทั้งหมด ได้แก่ ค่าใช้จ่ายในการดำเนินโครงการตามแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาจังหวัด สำหรับผู้ว่าราชการจังหวัดแบบบูรณาการ ค่าใช้จ่ายในการพัฒนาศักยภาพของหมู่บ้านหรือชุมชน (SML) และค่าใช้จ่ายในการแก้ปัญหาความเดือดร้อนและความยากจนของประชาชน เนื่องจากเป็นการใช้งบประมาณไม่ตรงกับ วัตถุประสงค์ของหลักการจัดทำงบรายจ่ายเพิ่มเติม โดยทั้ง 3 รายการเป็นโครงการที่เริ่มมานานแล้ว สามารถกำหนดแผนการดำเนิน และการใช้งบประมาณล่วงหน้าได้ ซึ่งไม่เป็นไปตามหลักการของการจัดทำงบเพิ่มเติม ที่ควรเป็นไปเพื่อแก้ปัญหาจำเป็นเร่งด่วน หรือกรณีฉุกเฉิน อีกทั้งงบดังกล่าวยังไม่สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน ซึ่งมีประเด็นที่จำเป็นและเร่งด่วนมากกว่า โดยเฉพาะราคาน้ำมันแพง ซึ่งทำให้หนี้กองทุนน้ำมันเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ และปัญหาการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด ซึ่งเริ่มปรากฏขึ้นแล้วในไตรมาสแรกของปีนี้ แต่งบประมาณรายจ่ายทั้ง 3 รายการ ไม่ได้เป็นไปเพื่อการแก้ไขปัญหาเร่งด่วนดังกล่าว

ทั้งนี้ในมาตรา 6 ได้ขอแก้ไขความ ซึ่งระบุให้นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง เป็นผู้รักษาการร่วมกัน โดยแก้เป็น ให้รมว. คลังเป็นผู้รักษาการตาม พ.ร.บ.ดังกล่าวเพียงผู้เดียว การที่นายกฯเป็นผู้รักษาการตามพ.ร.บ.นี้เป็นการไม่เหมาะสม เนื่องจากเป็นการก้าวก่ายหน้าที่ ในความรับผิดชอบของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ในเรื่องของการสั่งจ่ายงบประมาณ ทำให้เกิดการใช้อำนาจซ้ำซ้อน นายกฯมีอำนาจแบบเบ็ดเสร็จในการใช้งบประมาณ และไม่มีการบันทึกการอนุมัติการใช้เงินงบประมาณในมติคณะรัฐมนตรี อาจทำให้นายกฯ สามารถตัดสินใจได้โดยลำพัง ก่อให้เกิดความไม่รอบคอบในการตัดสินใจใช้งบประมาณ เพราะขาดข้อมูล ความเห็น ข้อเสนอแนะ ซึ่งหากการตัดสินใจในการใช้งบประมาณผิดพลาด ย่อมส่งผลกระทบต่อประเทศในภาพรวม