ผมเชื่อว่านโยบายการปลดหนี้ภาคประชาชน นอกจากจะเป็นเครื่องมือในการเรียกคะแนนนิยมแล้ว แต่มากไปกว่านั้นคือ เป็นเครื่องมือเพื่อรักษาอำนาจของรัฐบาลอีกด้วย

หลายนโยบายของรัฐบาลส่งเสริมให้ประชาชนเป็นหนี้ ที่เรารู้จักกันดี เช่น กองทุนหมู่บ้าน การแปลงสินทรัพย์เป็นทุน ธนาคารประชาชน เป็นต้น ล้วนส่งเสริมให้เป็นหนี้มากขึ้น

เมื่อประชาชน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนจนและมีหนี้ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ไม่มีเงินใช้คืน รัฐบาลจะเข้าไปช่วยล้างหนี้ให้ โดยใช้สถาบันการเงินของรัฐเป็นเครื่องมือ เช่น ธนาคารออมสิน ธนาคารกรุงไทย ธกส. เป็นต้น

จากนั้น รัฐบาลจะมีนโยบายส่งเสริมให้ประชาชนเป็นหนี้รอบใหม่อีก พร้อมทั้งจะเข้าไปช่วยเมื่อลูกหนี้เกิดปัญหาหนี้เสีย

กระบวนการจะวนไปวนมาอยู่อย่างนี้ไม่มีวันจบสิ้น ในที่สุดประชาชนจะตกอยู่ในวงจรของหนี้ เมื่อจนมากขึ้น ยิ่งต้องกู้เงินมากขึ้นเป็นเงาตามตัว ประชาชนแทนที่จะรวยขึ้นตามนโยบายของรัฐบาลที่ชอบกล่าวอ้างแต่กลับจนลง

ตัวเลขของสำนักงานสถิติฯชี้ให้เห็นชัดเจนว่าคนไทยจนลงเพราะหนี้เพิ่ม เฉพาะปี 2545-2547 หนี้ครัวเรือนเพิ่มขึ้นเกือบร้อยละ 23.6 จาก 70,586 บาทต่อครัวเรือน ในปี 2543 เป็น 84,603 บาทต่อครัวเรือน และ 104,571 บาทต่อครัวเรือน ในปี 2545 และ 2547