การจัดตั้งพรรคการเมืองใหม่ดังกล่าว ทำให้การเลือกตั้งที่คาดว่าจะมีขึ้นในวันที่ 15 ต.ค. มีความน่าสนใจและการแข่งขันทางการเมืองที่เข้มข้นมากยิ่งขึ้น เนื่องจากมีอดีตนักการเมืองที่ถือว่าเป็นดาวสภาอย่าง ร.ต.อ.ดร.เฉลิม อยู่บำรุง ได้ตั้ง “พรรคทางเลือกใหม่” เพื่อเป็นทางเลือกใหม่เพื่อคลี่คลายวิกฤตการเมืองในปัจจุบัน ขณะที่นักการเมืองที่เคยสังกัดพรรคไทยรักไทย ได้ออกมาตั้งพรรคการเมืองใหม่ เช่น นายเสนาะ เทียนทอง-ตั้งพรรคประชาราช นายพิเชษฐ สถิรชวาล-ตั้งพรรคสันติภาพไทย ขณะที่ ศ.ดร.ลิขิต ธีรเวคิน–ตั้งพรรคพลังแผ่นดิน ซึ่งเราคงต้องติดตามพรรคการเมืองเหล่านี้ว่ามีอุดมการณ์ทางการเมือง แนวนโยบาย ผู้ลงสมัครรับเลือกตั้ง ที่นำเสนอต่อสาธารณชนว่าเป็นอย่างไร หรือแท้จริงแล้วอาจตั้งพรรคเพื่อเป็นอะไหล่ทางการเมืองหรือเป็นที่รองรับของนักการเมืองหากพรรคใหญ่ถูกศาลรัฐธรรมนูญสั่งยุบพรรคหรือไม่ ?

อย่างไรก็ตาม มีอีกพรรคการเมืองที่ถือได้ว่าสร้างความประหลาดใจให้กับสังคมไทยของนางระเบียบรัตน์ พงษ์พานิชย์ รักษาการสมาชิกวุฒิสภา ที่จัดตั้ง “พรรคหญิงไทย” ที่เน้นแก้ไขปัญหาสังคม โดยเฉพาะกฎหมายที่กระทบต่อสตรีและสังคม โดยเปิดโอกาสให้ผู้หญิงเข้ามาทำงานการเมืองได้เช่นเดียวกับผู้ชาย ซึ่งถือเป็นการเปิดมิติทางการเมืองสำหรับผู้หญิงที่จะมีส่วนร่วมเข้ามาพัฒนาและแก้ไขปัญหาของบ้านเมือง 

เป็นที่น่าสังเกตว่า การตั้ง “พรรคหญิงไทย” อาจได้รับอิทธิพลทางความคิดอันเนื่องจากขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมในรูปแบบใหม่ อันเป็นการเปิดพื้นที่ทางการเมืองให้คนเฉพาะกลุ่มได้มีโอกาส มีสิทธิมีเสียงในสังคมมากยิ่งขึ้น และคาดว่าในอนาคตจะมีองค์กรเอกชน  กลุ่มผลประโยชน์  และกลุ่มกดดันเรียกร้องต่าง ๆ  รวมกลุ่มกันเป็นพรรคการเมืองในลักษณะเฉพาะด้านมากขึ้น อาทิ มีการจัดตั้งพรรคสีเขียวที่มาจากกลุ่มคนที่เห็นคุณค่าสิ่งแวดล้อม รักธรรมชาติ เรียกร้องต่อสู้เพื่อให้คงสภาพที่สมบูรณ์ไว้ให้มากที่สุด หรือการจัดตั้งพรรคสตรีนิยม ที่จะเรียกร้องสิทธิต่าง ๆ เพื่อชาวสตรีทั้งหลาย

สาเหตุที่องค์กรพัฒนาเอกชน กลุ่มผลประโยชน์ และกลุ่มกดดันต่าง ๆ เข้ามาจัดตั้งพรรคการเมืองในลักษณะเฉพาะกิจเฉพาะส่วนมากขึ้นนี้ เนื่องมาจากการดำเนินงานเชิงนโยบายจะบรรลุถึงประสิทธิภาพตามที่ต้องการได้ จะต้องอาศัยกระบวนการทางการเมืองดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน เพราะการจัดทำนโยบายยังต้องผ่านกระบวนทางรัฐสภาอยู่เช่นเดิม และยังเป็นการเสริมอำนาจในการต่อรองเรียกร้องในเชิงรุก โดยเข้าสู่กระบวนทางการเมืองโดยตรง ดังเช่นพรรคกรีน (Green Party) ในประเทศเยอรมัน ซึ่งเริ่มมาจากการเคลื่อนไหวเพื่อสิ่งแวดล้อมก่อน จากนั้นจึงค่อยพัฒนาตัวเองกลายเป็นพรรคการเมืองและทำให้มีอำนาจต่อรองที่สูงขึ้นในรัฐสภาเยอรมัน และสามารถออกกฎหมายที่เป็นประโยชน์ต่อการรักษาสิ่งแวดล้อมได้หลายฉบับ เป็นต้น